Met hart & ziel

We hebben allemaal afweermechanismen en beschermingslagen ontwikkeld waarvan we ons niet bewust zijn of geloven dat we ze nodig hebben. Vaak zijn die op een bepaald moment ook wel nuttig geweest. Tegelijk zijn ze vaak niet meer nodig en dekken ze een stuk van onszelf, ons hart en onze ziel af… waardoor we afstand nemen en geweld plegen naar onszelf, de ander en de natuur toe. Vaak geven we dit - veelal onbewust - door aan onze kinderen of medemensen en wordt het een vicieuze cirkel. 

Wat dan kan helpen?

 Dat we als mens de moed hebben om ruimte te nemen en dieper te zinken zodat van binnenuit kan gevoeld worden waar het echt om gaat. 

Dat we door een geliefde of vijand, bloemblad of boom, kind of oude wijze geraakt kunnen worden in ons hart en gans ons wezen. 

Dat we de moed, de bezieling en de veerkracht hebben om op te staan als we gevallen zijn, het schone kunnen zien in wat moeilijk en zwaar is, en de magie van het leven kunnen voelen. 

Dat we geïnspireerd kunnen worden om wat ons niet dient, te laten sterven en onze kwaliteiten te ontwikkelen en te delen. 

Dat we ons veilig genoeg mogen voelen om onze pantsers te verzachten waardoor er weer meer leven door ons heen kan stromen.

 We kunnen er samen voor zorgen dat dit alles meer aandacht krijgt, op een liefdevolle manier en met geduld.  

Ik wens jullie vervulde harten, een lach en een traan, dat de illusies en valse verwachtingen mogen smelten. Dat we met z’n allen meer verbonden met het leven in de wereld kunnen staan, dat we kunnen ‘doen’ vanuit ‘zijn’ met hart én ziel.  

♥