In de wachtkamer

In tijden van onzekerheid en volgen wat komt, kan het soms aanvoelen alsof je in de ‘wachtkamer’ zit. De adem wat inhouden en stilletjes aan verkrampen, zo lijkt het wel.
Terwijl je ook net ook hier de uitnodiging krijgt om te ontspannen en plezier te maken, en de eigen stroom te voelen.
Er zijn periodes in het leven die je vragen helemaal aanwezig te zijn. Om te gaan ervaren hoe bruikbaar alle lessen en processen nu werkelijk zijn. Kan je blijven staan in een storm? Mag angst er zijn en een plek krijgen? Kan je de onzekerheden laten zijn, de controle loslaten en vertrouwen? Kan je je gedragen voelen (door een neushoorn;) als een deel van het geheel…

Ik ben hierin aan het oefenen en kom mezelf ook tegen. Een stap in het onbekende waar geen zekerheid of controle is, geen plan. Oefenen in eenvoud en focussen op wat essentieel is. Geen ballast, geen gedoe.
Loslaten hoe het ‘moet zijn’ en openstaan voor wat op mij afkomt.

Ik dank de wachtkamer.